Ζώνες. Στην σύγχρονη εποχή αυτή η διάκριση γίνεται με αφετηρία τον 1ο Μεσημβρινό του Γκρήνουιτς, ο οποίος ορίζει αξιωματικά ένα Μεσουράνημα στην μηδενική μοίρα του Κριού (η τιμή αυξάνει προς ανατολάς και το αντίστοιχο Μεσουράνημα για την Αθήνα είναι οι 23 και 43΄ του Κριού)...
Οι πρώτοι εισηγητές αυτής της αστρολογικής γεωδαισίας ήταν οι αρχαίοι Έλληνες, οι οποίοι είχαν έντονη γνώση της αστρολογικής επιρροής επάνω στον χώρο και στον χρόνο.Ενδεχομένως με πολύ πιο πλούσιες γνώσεις από ότι εμείς μερικές χιλιάδες χρόνια μετά. Έτσι, είχαν βρει γεωδαιτικά τόπους-πόλεις που αντιστοιχούσαν σε ζώδια. Και με επίκεντρο τους Δελφούς (ας μην ξεχνάμε τον ονόμαζαν και ως ομφαλός του κόσμου) ίδρυσαν ή χαρακτήρισαν πόλεις με βάση αυτήν την αστρολογική επιρροή. Η ζωδιακή διάταξη ήταν κυκλική και αριστερόστροφη.
ΚΡΙΟΣ: Η Κεφαλληνία αντιστοιχεί στο ζώδιο του Κριού. Ισχυρό μυκηναϊκό και πελασγικό κέντρο. Η πόλη της Κάρνη έχει, βάσει πολλών μαρτυριών, πολλά ευρήματα νομισμάτων με έναν Κάρνειο (Κριό).
ΤΑΥΡΟΣ: Στο ζώδιο του Ταύρου ήταν γεωθετημένη η περιοχή της Ηλείας και ιδίως η περιοχή της Κυλλήνης. Η Ταυροκεντρική λατρεία της Ήρας που συμβολιζόταν με τον ταύρο ήταν χαρακτηριστική. Εξ ου και η Βοώπις Ήρα όπου ήταν η πιο διαδεδομένη λατρεία στην περιοχή της Ολύμπιας. Πολλά νομίσματα των κλασσικών ετών της περιοχής της Ηλείας φέρουν την κεφαλή της Ήρας. Αξίζει δε να σημειωθεί πως τρία ιερά της θεάς (Ολυμπία, Αργος και Σάμος) είναι κτισμένα στον ίδιο παράλληλο.
ΔΙΔΥΜΟΙ: Η Σπαρτή ανήκε στους Δίδυμους, ελέω των Διόσκουρων, υιών του Λακεδαίμονα Βασιλιά Τυνδάρεω. Η αποστολή των Διόσκουρων (Κάστορα & Πολυδεύκη) ήταν να απελευθερώσουν την ξαδέρφη τους Ελένη από την Αθήνα και έρχεται εδώ να τονίσει την αντιπαράθεση των Διδύμων (Σπάρτη) και της Παρθένου (Αθήνας) (έχουμε όψη τετραγώνου με βάση την κλασική αστρολογία).
ΚΑΡΚΙΝΟΣ: Το ζώδιο του Καρκίνου γεωδαιτικά σχετίζεται με την περιοχή του Γυθείου αλλά και του νησιού των Κυθήρων. Κυβερνήτης του ζωδίου είναι η Σελήνη που οι αρχαίοι την συνέδεαν με την Ελένη. Η Σελήνη (Ελένη κατά τους Πυθαγόρειους) στην Παρθένο (γεωδαιτικά δηλαδή στην Αθήνα) δίνει την ικανότητα της Φιλοσοφίας, της μετρημένης σκέψης αλλά και της στρατηγικής. Άλλωστε και η επιβίβαση της Ελένης (Σελήνης) έγινε από την περιοχή του Γυθείου μια περιοχή όπου ανήκει στο ζώδιο του Καρκίνου. Ακόμα και σήμερα η περιοχή του Γυθείου (σημερινή Μάνη) είναι περιοχή έντονα μητριαρχική και με έντονα στοιχεία φιλοπατρίας (Καρκίνος = μάνα, πατρίδα).
ΛΕΩΝ: Το ζώδιο σχετίζεται με την περιοχή της Αργολίδας και δη της Ερμιόνης, υποδηλώνοντας μάλιστα μια ενότητα ανάμεσα στις Μυκήνες, την Κρήτη και την Αίγυπτο (ο άξονας αυτός ως προέκταση περνά πάνω από το όρος Ίδη της Κρήτης και την Αίγυπτο). Η περιοχή ήταν υπό την προστασία της Ήρας όπου σύμβολο της ήταν ο λύκος. Κατά την εποχή εκείνη ο λύκος ήταν σύμβολο φωτός. Σε εκείνη την περιοχή υπάρχουν αρκετά νομίσματα με κεφαλή λύκου όπου εκπορεύονται ακτίνες από το κεφάλι του και αυτό δείχνει και την Λιονταρίσια -Ηλιακή προέλευση του.
ΠΑΡΘΕΝΟΣ: Το ζώδιο της Παρθένου συνδέεται με τις περιοχές της Αθήνας, της Ελευσίνας και της Δήλου. Στην Αθήνα είχαμε ένα πολιτισμό που άκμασε βάσει των κανόνων που θέσπισε η προστάτιδα θεά της πόλης η Αθηνά. Δεν είναι τυχαίο πως πρόκειται για την απόλυτα... εγκεφαλική θεά που γεννήθηκε από το κεφάλι ενός άνδρα (του Δία). Όσο για τους άλλους δύο εξέχοντες ιερούς τόπους, η μεν Ελευσίνα συνδέεται άμεσα με την καλλιέργεια του σίτου (το στάχυ είναι σύμβολο -και απλανής αστέρας- του ζωδίου), η δε Δήλος υπήρξε το καταφύγιο της Λητούς της μοναδικής ίσως γυναίκας στην ελληνική μυθολογία που αν και δεν υπήρξε ποτέ παρθένος λατρευόταν μαζί με τα παιδιά της-θεούς, έχοντας ουσιαστική αρχετυπική αναλογία με την βρεφοκρατούσα Παναγία.
ΖΥΓΟΣ: Υπό την αιγίδα του Ζυγού βρίσκεται η περιοχή της Θήβας και το ιερό του Πτώου Απόλλωνος. Αυτό κείται επάνω σε μια νοητή γραμμή που «συνδέει» τους Δελφούς με της Σάρδεις της Λυδίας. Όσο απέχει το Πτώιον ανατολικά τόσο απέχει η Σμύρνη στα δυτικά από τις Σάρδεις. Στα δυο μέρη της πλάστιγγας είναι η Μικρή και η Μεγάλη Άρκτος αντίστοιχα. Στην Θήβα έχουμε και τον γάμο (κατά την αρχαιοελληνική παράδοση) του Κάδμου (Ταύρος) με την Αρμονία (Ζυγός). Η Αρμονία ήταν θεότητα, κόρη της παράνομης συνένωσης Άρεως και Αφροδίτης (η Αφροδίτη είχε σύζυγο τον Ήφαιστο) και ήταν για την Θήβα ότι και η Αθηνά για την Αθήνα (Επτάπυλη όπως αναφέρει και ο Αισχύλος στην τραγωδία του Επτά επί Θήβας συμβολίζει και το έβδομο ζωδιο κατά σειρά όπου είναι ο Ζυγός).
ΣΚΟΡΠΙΟΣ: Γεωδαιτικά στο ζώδιο του Σκορπιού ανήκει η Λήμνος, το εργαστήριο του Ηφαίστου, και η Σαμοθράκη κοιτίδα των Καβείρειων μυστηρίων. Εδώ να σημειωθεί ότι ο Σκορπιός, έχοντας ως «alterego» τον αετό συμβολίζει την υψηλή εξέλιξη (αετός +πέταγμα) δια μέσω της σοφίας (το φίδι που κρατά στα νύχια του, σύμφωνα με την αρχαιοελληνική αντίληψη).
ΤΟΞΟΤΗΣ: Η γεωδαιτική περιοχή του Τοξότη είναι η περιοχή του Πηλίου όπου είχε κρησφύγετο ο Κένταυρος Χείρων (που είναι και η πραγματική απεικόνιση του Τοξότη). Μέρι και σήμερα διασώζεται στην κορυφή του Πηλίου ένα σπήλαιο με την ονομασία Χειρώνειο Άντρο. Οι Κένταυροι (κεντώ + ταύρος) δεν είναι αποκομμένοι από την Απολλώνια σκέψη μιας και ήταν άριστοι στην Μουσική και στην Μαντεία. Και δεν είναι καθόλου τυχαίος ο μύθος του Ερμή που έκλεψε τα βόδια του Απόλλωνα. Σε νομίσματα της ύστερης αρχαιότητας, της περιοχής της Μαγνησίας, εμφανίζεται ο Χείρωνας να βαστά βουκέντρα (είναι όργανο που κρατούσε ο ζευγολάτης για να καθαρίζει το αλέτρι ή για να το έχει ως καμουτσίκι για τα βόδια). Δεν είναι επίσης τυχαίο πως εκεί σπούδασε ο Αχιλλέας.
ΑΙΓΟΚΕΡΩΣ: Η γεωδαιτική αντιστοιχία ήταν στην περιοχή των Τεμπών μιας και εντάσσονται σε ένα γενικότερο Κρόνιο περιβάλλον ως άμεσα γειτνιάζοντα με τον Όλυμπο, την έδρα-κατοικία των θεών. Στην περιοχή Αίγες (Έδεσσα) έχουμε ένα επίσης Κρόνιο περιβάλλον και αρκετά νομίσματα της τότε εποχής φέρουν αίγες (το σύμβολο του Αιγόκερω).
ΥΔΡΟΧΟΟΣ-ΙΧΘΥΕΣ: Πρακτικά ο Υδροχόος δεν φαίνεται να συνδέεται με κάποιο σημαντικό κέντρο καλύπτοντας μια ορεινή και δύσβατη γεωγραφική ζώνη και την προς βορρά Ιλλυρία. Υπάρχει, ωστόσο, η άποψη πως θα πρέπει να εξεταστεί ως ζευγάρι με την περιοχή των Ιχθύων. Η γεωδαιτική αντιστοιχία είναι στις περιοχές Ηπείρου και Αιτωλίας, με την Δωδώνη και τον Αχέροντα να είναι τα κυριότερα σημεία αναφοράς. Είναι ουσιαστικά η ένωση ενός μαντείου (Δωδώνης) με την είσοδο του Κάτω Κόσμου που στην Ελληνική μυθολογία προσομοίαζε περισσότερο με τους Ιχθύες παρά με τον Σκορπιό. Η Αχερουσία (περιοχή του Αχέροντα ποταμού σύμφωνα με την παράδοση) είχε θεϊκή καταγωγή. Προκάλεσε όμως την οργή του Δία, δίνοντας στους Τιτάνες νερό να ξεδιψάσουν (η αλτρουιστική φύση των Ιχθύων αλλά και η αιρετική του Υδροχόου) κατά την Τιτανομαχία. Έτσι ο Δίας τον καταδίκασε να μείνει αιώνια κάτω από τη γη και μαύρισε και πίκρανε τα νερά του. Ο Αχέροντας ήταν το ποτάμι που έπρεπε να διασχίσουν οι ψυχές ξεκινώντας για το βασίλειο του Πλούτωνα. Ο ποταμός στη διαδρομή του, μέσα από μια έκταση πολύ ανώμαλη (η ασυμμετρία του Υδροχόου), εξαφανίζεται εδώ κι εκεί σε βαθιές αβύσσους και ξαναβγαίνει στην επιφάνεια πιο πέρα, φτάνοντας κοντά στις εκβολές του, κοντά στην αρχαία πόλη Εφύρα, όπου σχηματίζει τέλμα με βαριές αναθυμιάσεις. Εκεί, λέει η λαϊκή παράδοση βρισκόταν μια είσοδος του υποχθονίου κόσμου (το σύνορο του Άνω Κόσμου με τον Κάτω Κόσμο). Στο σημείο αυτό δημιουργήθηκε το Νεκρομαντείο του Αχέροντα, ένας τόπος λατρείας των θεών του Κάτω Κόσμου, αλλά κι ένας τόπος, όπου οι ζωντανοί μπορούσαν να επικοινωνήσουν με τους νεκρούς.
Πηγή
No comments:
Post a Comment