Ένα γράμμα από τον Έλληνα προς τον Ελληνάρα...

Περάσαμε πολλά χρόνια μαζί. Εγώ σε θυμάμαι, Εσύ με θυμάσαι; Στο σχολείο ήμουν αυτός που ζητούσες να αντιγράψεις από το γραπτό μου. Στο Γυμνάσιο και Λύκειο ήμουν αυτός που ήθελε να μάθει και να διαβάσει
όταν εσύ και οι υπόλοιποι θέλατε κοπάνες. Οι κοπάνες σου δεν με πείραζαν, με πείραζαν οι καταλήψεις και οι μαθητικές πορείες.

Στο Πανεπιστήμιο ήμουν αυτός που απέφευγα τις κομματικές οχιές που σαν πρώτο μέλημα τους είχαν το κόμμα και όχι το Πανεπιστήμιο. Ήμουνα αυτός που έβλεπε τους κομματικούς αγροίκους να διακόπτουν μαθήματα, εξεταστικές για να κάνουν ανακοινώσεις. Ήμουνα αυτός που δεν ήθελε ποτέ η σχολή να κλείσει, αλλά χανόταν η φωνή μου στην φάρμα με τα ζώα. Είμαι αυτός που ήθελε να μάθει και να δώσει εξετάσεις, και έβλεπα τους πράσινους, μπλε και κόκκινους να έχουν από πριν τα θέματα. Για εσένα το Πανεπιστήμιο ήταν δημόσιες σχέσεις, για έμενα τόπος μάθησης.

Εσύ ήθελες να φτιάξεις δίκτυο λοιπών λαμογιών, ενώ εγώ να αποκτήσω γνώσεις και ικανότητες. Στα πάρτι ήσουν πρώτη μούρη, αλλά στα μαθήματα άφαντος. Στο Πανεπιστήμιο πατούσες όταν θυμόσουν, αλλά κομματικές εκδηλώσεις δεν τις έχανες. Δεν ήσουν έξυπνος, απλώς εξυπνάκιας.

Είμαι αυτός στον οποίο κλείνεις τον δρόμο όταν πηγαίνω στη δουλειά ή το σπίτι μου. Συνήθως διαμαρτύρεσαι για την ομάδα σου, για τον καιρό, για τις αλλαγές που πλήττουν τα προνόμια σου. Πάντα υπάρχει ένας λόγος για τη διαμαρτυρία σου και σου αρέσει να διαμαρτύρεσαι συχνά. Είμαι αυτός που ταλαιπωρείται στα διόδια, στα σύνορα από μια ομάδα 20 τύπων με πανό. Είμαι αυτός που πρέπει να ελέγχει το πρόγραμμα των απεργιών σε καθημερινή βάση. Είμαι αυτός που έχω μαγαζί στο κέντρο και δεν μπορώ να κάνω πια τη δουλειά μου, γιατί ξέρω ότι από τις 200 μέρες εργασίας τις μισές θα λειτουργώ κουτσά. Είμαι αυτός που πληρώνει τις σπασμένες τζαμαρίες που εσύ σπας.

Είμαι αυτός που δεν μπορώ να ταξιδέψω μέσα και εκτός της Ελλάδος όταν δένεις τα καράβια ή κλείνεις αεροδρόμια. Είμαι αυτός που χάνω δουλειές και εισόδημα με τις παραπάνω πράξεις σου. Όταν εσύ βγαίνεις και γκαρίζεις εγώ πρέπει να συνεχίσω να πολεμώ και να προσπαθώ, γιατί έτσι έχω μάθει.

Όταν εσύ βγαίνεις το βράδυ στα μπουζούκια και μετράς το εγώ σου με το πόσα λουλούδια θα ρίξεις στην πίστα, εγώ κοιμάμαι και ξεκουράζομαι ή διαβάζω. Τη δική σου υπερκατανάλωση φροντίζω εγώ που κάνω αποταμιεύσεις. Πότε δεν πήρα εορτοδάνειο, δημοσιουπαλλοδάνειο, διακοποδάνειο! Εσύ όμως ήσουν πρώτος χρήστης. Με το εισόδημα μου μπορούσα να πάρω Audi, αλλά πήρα Toyota. Εσύ από την άλλη δανείστηκες μέχρι την κεφαλή σου και πήρες Mercedes αντί για Toyota και οι δόσεις σε τσακίζουν.

Είμαι αυτός που αποκαλείς κορόιδο, γιατί πληρώνω τους φόρους μου, ενώ εσύ μπορείς και τους αποφεύγεις. Είμαι αυτός που αποκαλείς βλάκα, γιατί κάθομαι και δουλεύω στη δουλειά μου και κάνω και υπερωρίες, εσύ εάν είσαι στο δημόσιο τη σκαπουλάρεις από νωρίς για να προλάβεις και το μεσημεριανό.

Απέφευγα τους πολιτικούς και τις γλοιώδεις υποσχέσεις τους, γιατί είμαι πολιτικοποιημένος και όχι κομματικοποιημένος. Από την άλλη εσύ πουλήσεις τη ψήφο σου για ρουσφέτια, προνόμια και συμφωνίες. Το κόμμα έγινε η ομάδα σου και εσύ το κομματόσκυλο.

Εσύ ως αγρότης έδινες ψευδή στοιχεία στην Ευρωπαϊκή Ένωση για τη σοδειά και παραγωγή σου (λολ), με ανάγκαζες να αγοράζω και να εισάγω ξένα γεωργικά προϊόντα, γιατί προτιμούσες επιδοτήσεις-μπουζούκια-Porsche χωρίς δουλειά παρά εργασία και προσπάθεια. Εσύ ως συνδικαλιστής έκλεισες όλην την παραγωγική βιομηχανία στην Ελλάδα αυτές τις δεκαετίες και έκανες το Made-in-Greece να αποτελεί είδος προς εξαφάνιση. Είσαι αυτός που αγαπάνε οι Βούλγαροι και οι Τούρκοι, μια που τους έστειλες τόσες επενδύσεις.

Είσαι αυτός που τσάκισες τα ταμεία με ψεύτικες αναπηρικές συντάξεις, συντάξεις στα 40 (ξέρεις ποιος είσαι), πλαστές συντάξεις. Το χειρότερο είναι ότι δεν έδωσες τίποτα στα ταμεία, ενώ εγώ τα έδωσα όλα και δεν θα δω τίποτα από αυτά. Είσαι αυτός που ζητάς να αυξηθούν οι φόροι γιατί έτσι ζεις, από φόρους των υπολοίπων.

Εγώ ποτέ μου δεν καταδέχθηκα να δουλέψω στο δημόσιο. Δεν είναι δουλεία παραγωγική, αλλά μεταφορά εισοδήματος από μια κοινωνική ομάδα σε μια άλλη. Ήθελα καριέρα στην ελεύθερη αγορά. Εσύ όμως έκανες τα πάντα για μια θέση στο δημόσιο, γιατί πολύ απλά αυτό θέλεις: να πληρώνεσαι για μηδαμινή προσπάθεια. Είμαι αυτός που όταν έρχομαι να εξυπηρετηθώ στο δημόσιο με συμπεριφέρεσαι σαν είλωτα που έχει εισέλθει στο προσωπικό σου τσιφλίκι.

Είμαι αυτός που δεν του έδινες πότε απόδειξη και εάν ζητούσα αύξανες την τιμή πολύ παραπάνω (ΦΠΑ και φόρος εισοδήματος), γιατί πολύ απλά δεν τα είχες υπολογίσει πότε να κάνεις σωστή δουλειά. Είμαι αυτός που βλέπει ότι η χώρα του έχει τους πιο ακριβοπληρωμένους ελεύθερους επαγγελματίες. Είμαι αυτός που του ζητούσες «γρηγορόσημο» για να κάνεις απλώς τη δουλειά σου.

Τώρα που τα ζωνάρια στένεψαν και εσύ κατεβαίνεις στον δρόμο, γιατί τα παραπάνω δεν θα ισχύουν πια, εγώ βρίσκομαι ακόμη στο γραφείο, στο μαγαζί και παλεύω για το μέλλον μου. Εσύ από την άλλη δίνεις μάχη με νύχια και με δόντια να κρατήσεις την παλαιά τάξη πραγμάτων.

Τόσα χρόνια δεν μίλησα. Δεν κατέβηκα να κλείσω κανένα δρόμο, καμία επιχείρηση. Τόσα χρόνια μου ρουφούσαν το αίμα και ήξερα ότι το σύστημα είναι εναντίον μου. Με είδες ποτέ να κλείνω καμία δημόσια υπηρεσία; Με είδες ποτές να βγαίνω στους δρόμους και να ζητώ λιγότερο κράτος και λιγότερους ΔΥ; Με άκουσες ποτέ να λέω να βγούνε τα κόμματα από τα Πανεπιστήμια;

Σου έχω νέα Ελληναρά! Την έχασες τη μάχη. Το ρολόι δεν ξαναγυρνά. Μπορείς να φωνάξεις και να διαμαρτύρεσαι όσο θέλεις, αλλά τον εαυτό σου θα βλάπτεις. Οι μάσκες έπεσαν. Με τις πράξεις σου Ελληναρά έφερες τη χώρα στο χείλος του γκρεμού. Το χειρότερο είναι ότι οι ξένοι έχουν τη χείριστη άποψη για τους Έλληνες τώρα (δεν κάνουν διάκριση μεταξύ εμένα και εσένα).

Ναι, οι Έλληνες έχουν αξία και τη διεκδικούν, δεν τους τη χαρίζει κανένας λόγω δαφνών του αρχαίου παρελθόντος. Με προσπάθεια ανεβαίνουν στη σκάλα της επιτυχίας. Τρανό παράδειγμα είναι τα εκπαιδευτικά ιδρύματα. Η μεγαλύτερη εξαγωγή της Ελλάδος είναι οι σπουδαστές στο εξωτερικό. Ο Ελληναράς κατάντησε τα ελληνικά Πανεπιστήμια ως κομματικές αρένες, ας τα κρατήσεις εσύ.

Κράτησε το δημόσιο σου, κράτησε και τις πορείες σου, κράτησε τους πολιτικούς σου (όλων των κομμάτων), κράτησε τη διαφθορά σου, κράτησε τα λαμόγια σου, κράτησε ό,τι σου αρέσει. Βγες από την Ευρώπη και από το Ευρώ, αφού είσαι τόσο μάγκας. Απλώς από εδώ και στο εξής θα πρέπει να συνηθίσεις χωρίς εμένα. Χωρίς εμένα που έκανα πλάτες για να τρως. Εμένα ξέχασε με. Ξέχασε τους φόρους που πλήρωνα, ξέχασε τις εισφορές.

Ναι, Ελληναρά με κούρασες. Εσύ τα τελευταία 2 χρόνια μπορεί να έχεις πάθει σοκ, αλλά έτσι είναι η ζωή: προσπάθεια. Ξέρω ότι σου ήρθε σαν σοκ ότι θα πρέπει να δουλέψεις και να ξεβολευτείς. Στην αρχή είναι δύσκολα, μετά συνηθίζεις. Η ζωή δεν είναι μόνο άνοδος. Εγώ όμως δεν σε αντέχω άλλο. Πάρε τη χώρα έξω από την Ευρώπη, έτσι και αλλιώς ποτέ δεν ταίριαξες με τους Ευρωπαίους, μόνο τα λεφτά τους ήθελες.

Εγώ τί θα κάνω; Μην ανησυχείς για εμένα. Εάν είμαι επαγγελματίας με ικανότητες θα βρω δουλειά σε άλλες χώρες. Εάν είμαι επιχειρηματίας θα χρησιμοποιήσω το δαιμόνιό μου να βρω κάποια ευκαιρία. Εάν είμαι ιατρός, δικηγόρος, μηχανικός θα πάρω και πιο εύκολα βίζα για εργασία σε άλλη χώρα. Θα είναι δύσκολο, αλλά έτσι είναι η πραγματικότητα: χωρίς πολιτικούς νονούς και συντεχνίες. Αφού δεν με σεβάστηκες, θα πάω αλλού που θα με σέβονται.

Πιστεύω στην εξέλιξη και θα εξελιχθώ. Για εσένα δεν είμαι τόσο σίγουρος. Σίγουρα Θα σου λείψω, εσύ όμως καθόλου.

 

Πηγή