A Dangerous Method

Μία Επικίνδυνη Μέθοδος

Σαγηνευμένος από την πρόκληση μιας δύσκολης περίπτωσης, ο ανήσυχος Δρ. Καρλ Γιουνγκ αναλαμβάνει ως ασθενή του την ανισόρροπη, αλλά γοητευτική Σαμπίνα Σπιλράιν. Το "όπλο" του Γιουνγκ είναι η μέθοδος του δασκάλου του, του πασίγνωστου Σίγκμουντ Φρόιντ. Και οι δύο άντρες μαγεύονται από την Σαμπίνα. Στην "παρέα" προστίθεται και ο Ότο Γκρος, ένας ασθενής που είναι αποφασισμένος να ξεπεράσει κάθε όριο. Ο Γιουνγκ παραδίνεται στον πόθο για την ασθενή του και μια παθιασμένη σχέση ξεκινά. Η Σαμπίνα γίνεται ο καταλύτης στις εμπνευσμένες θεωρίες του. Παράλληλα, ο Φρόιντ προχωρά ένα βήμα παραπέρα, εισχωρώντας ακόμα βαθύτερα στο μυαλό της νεαρής γυναίκας.

Σκηνοθεσία: David Gronenberg

Σενάριο: Christopher Hampton, John Kerr

Ηθοποιοί: Michael Fessbender, Keira Knigjtley, Viggo Mortensen

Ημ. Πρεμιέρας: Πέμπτη, 24 Νοεμβρίου 2011


Κατηγορία: Δράμα




Εταιρία Διανομής: ODEON

“Μια επικίνδυνη μέθοδος” έρχεται στους κινηματογράφους αυτή την εβδομάδα και τελικά εκτός από “επικίνδυνο” είναι και δύσκολο να κρίνει κάποιος την εν λογω ταινία. Το θέμα της είναι αναμφίβολα εξαιρετικά ενδιαφέρον, καθώς η ταινία παρατηρώντας την πραγματικότητα και τους χαρακτήρες των Καρλ Γιουνγκ και Σίγκμουντ Φρόυντ, επιχειρεί να κάνει μια βουτιά στον ψυχισμό τους και να μελετήσει την ιδέα της ψυχανάλυσης σε μια δύσκολη “επιστημονικά” χρονική περίοδο. Σκηνοθετημένη από τον David Gronenberg - του οποίου η κινηματογραφική πορεία καταδεικνύει έναν πολύ ενδιαφέρων δημιουργό με δικό του μοναδικό στυλ-, και πλαισιωμένη από ένα καστ ιδιαίτερα ταλαντούχων ηθοποιών, η ταινία ξεκινά έχοντας πολύ υψηλα στάνταρ. Το περίεργο είναι ότι δημιουργεί τόσο αντικρουόμενες εντυπώσεις που με δυσκολία μπορείς να την αξιολογήσεις και νa αποφασίσεις αν σου άρεσε και πόσο, και καταλήγεις να ακροβατείς σε δυο εκ διαμέτρου αντίθετες απόψεις. Το θέμα, η σκηνογραφία, η φωτογραφία και η επιλογή των ηθοποιών –καθώς και οι περισσότερες απ τις ερμηνείες με έμφαση σe αυτήν του Michael Fessbendeρ που υποδύεται τον Καρλ Γιουνγκ- είναι σίγουρα από τα καλά στοιχεία της ταινίας, που όμως υστερεί στο σενάριο και στη σκηνοθετική προσέγγιση. Σαν αποτέλεσμα οι διάλογοι είναι “αδύναμοι”, πολλές από τις σημαντικές σκηνές περνούν σχεδόν απαρατήρητες και η ιστορία εξελίσσεται μάλλον “πεζά”.

Λαμπρινού Βίκυ