Μια εξοχική κατοικία που «πετάει» πάνω απ’ το τροπικό δάσος της παραλίας Ουμπατούμπα στην Βραζιλία.
Όταν ο παιδοχειρουργός Αντόνιο Κάρλος Ονοφρέ και η σύζυγός του άρχισαν να σκέπτονται τι θα κάνουν με το που πάρουν σύνταξη,
κάλεσαν τον διάσημο Βραζιλιάνο αρχιτέκτονα Άντζελο Μπούτσι και το γραφείο του, SPBR Arquitetos, και τούς οδήγησαν σ’ ένα τεράστιο κτήμα, μέσα στο τροπικό δάσος, που διέθεταν στην παραλία Ουμπατούμπα, κοντά στα Σάο Πάολο. Ήθελαν κάτι όμορφο και ήρεμο, αλλά που να μην καταστρέψει την ξέφρενη φύση του οικοπέδου τους -και την ίδια ώρα να βρίσκεται κοντά στη θάλασσα. Κυρίως, όμως, ζήτησαν ένα σπίτι που τις μέρες που δεν θα βρίσκονταν τα παιδιά τους εκεί και το ζεύγος θα έμενε μόνο, να μην έμοιαζε άδειο. Ο Άντζελο Μπούτσι κατασκεύασε ένα θαύμα της μηχανικής που τα πέτυχε όλα αυτά.
Το κτήριο χωρίζεται σε τρία, εντελώς ξεχωριστά μεταξύ τους κομμάτια. Το ζεύγος μπορεί να χρησιμοποιεί τα δύο όταν δεν έχει καλεσμένους, χωρίς να χρειάζεται να περνάει από το τρίτο. Η είσοδος στο κτήριο γίνεται από την οροφή. Κι αυτό γιατί η οροφή του είναι στο επίπεδο του δρόμου που περνάει πάνω από την παραλία, στην αρχή, δηλαδή, της πλαγιάς με την μεγάλη κλίση που βρίσκεται στην ράχη του σπιτιού. Για να λυθεί το πρόβλημα της θέας χωρίς να κοπούν δέντρα, ο Μπούτσι έδωσε τη λύση των τριών απίστευτα γερών κολονών από ενισχυμένο μπετόν που κρατούν όλη την κατασκευή ψηλά στον αέρα, πάνω από τις κορυφές των δέντρων. Κι όμως, το σπίτι δεν βρίσκεται ψηλά στον λόφο, όπως ίσως νομίζει κανείς βλέποντας το από μακριά, αλλά δίπλα ακριβώς στην παραλία. Μια σκάλα οδηγεί κατ’ ευθείαν στην άμμο.
Πηγή
Όταν ο παιδοχειρουργός Αντόνιο Κάρλος Ονοφρέ και η σύζυγός του άρχισαν να σκέπτονται τι θα κάνουν με το που πάρουν σύνταξη,
κάλεσαν τον διάσημο Βραζιλιάνο αρχιτέκτονα Άντζελο Μπούτσι και το γραφείο του, SPBR Arquitetos, και τούς οδήγησαν σ’ ένα τεράστιο κτήμα, μέσα στο τροπικό δάσος, που διέθεταν στην παραλία Ουμπατούμπα, κοντά στα Σάο Πάολο. Ήθελαν κάτι όμορφο και ήρεμο, αλλά που να μην καταστρέψει την ξέφρενη φύση του οικοπέδου τους -και την ίδια ώρα να βρίσκεται κοντά στη θάλασσα. Κυρίως, όμως, ζήτησαν ένα σπίτι που τις μέρες που δεν θα βρίσκονταν τα παιδιά τους εκεί και το ζεύγος θα έμενε μόνο, να μην έμοιαζε άδειο. Ο Άντζελο Μπούτσι κατασκεύασε ένα θαύμα της μηχανικής που τα πέτυχε όλα αυτά.
Το κτήριο χωρίζεται σε τρία, εντελώς ξεχωριστά μεταξύ τους κομμάτια. Το ζεύγος μπορεί να χρησιμοποιεί τα δύο όταν δεν έχει καλεσμένους, χωρίς να χρειάζεται να περνάει από το τρίτο. Η είσοδος στο κτήριο γίνεται από την οροφή. Κι αυτό γιατί η οροφή του είναι στο επίπεδο του δρόμου που περνάει πάνω από την παραλία, στην αρχή, δηλαδή, της πλαγιάς με την μεγάλη κλίση που βρίσκεται στην ράχη του σπιτιού. Για να λυθεί το πρόβλημα της θέας χωρίς να κοπούν δέντρα, ο Μπούτσι έδωσε τη λύση των τριών απίστευτα γερών κολονών από ενισχυμένο μπετόν που κρατούν όλη την κατασκευή ψηλά στον αέρα, πάνω από τις κορυφές των δέντρων. Κι όμως, το σπίτι δεν βρίσκεται ψηλά στον λόφο, όπως ίσως νομίζει κανείς βλέποντας το από μακριά, αλλά δίπλα ακριβώς στην παραλία. Μια σκάλα οδηγεί κατ’ ευθείαν στην άμμο.
No comments:
Post a Comment