Χάρτινο το φεγγαράκι / ψεύτικη ακρογιαλιά / αν με πίστευες λιγάκι/ θα’ ταν όλα αληθινά /ακόμα και το Τόκυο.
Μπορεί να είναι μεν γιαπωνέζα, δηλαδή να κατάγεται από τη χώρα που γέννησε το origami, αλλά η δική της τέχνη δεν έχει σχέση με αυτό.
Είναι εντελώς αυτοδίδακτη και έχει δημιουργήσει  μια ξεχωριστή, ιδιόρρυθμη τεχνική για να κόβει το χαρτί, να το διπλώνει και να το κολλάει, προκειμένου να φτιάχνει μινιατούρες πόλεων.
Όλα προέκυψαν από μια βαριά κρίση νοσταλγίας, λέει η Yumiko Matsui η οποία είναι μόνιμη κάτοικος Νέας Υόρκης και θυμάται ότι κάποια στιγμή αποφάσισε να πάρει απλό χρωματιστό χαρτί για να φτιάξει  τρισδιάστατες αναπαραστάσεις αστικών τοπίων, όπως τα θυμόταν από την παιδική ηλικία της στην γενέτειρά της.
Για την ακρίβεια η ιδέα αυτή δεν της ήρθε από μόνη της και κεραυνοβόλα, αλλά επειδή θυμόταν την γαλήνια έκφραση της θείας της όταν ασχολείτο με το αγαπημένο της χόμπι που ήταν να φτιάχνει χάρτινα σπιτάκια. Έτσι, η Matsuiκατέληξε να δημιουργήσει τα πρώτα της  πιστά μίνι αντίγραφα ολόκληρων συνοικιών μεγάλων πόλεων.
Το ενδιαφέρον στην τέχνη της είναι ότι πατά στην χρυσή τομή της χαρτοκοπτικής όπως την ξέρουμε από το νηπιαγωγείο και της αναπαραστατικής ακριβείας που απαιτεί η κατασκευή μιας αρχιτεκτονικής μακέτας.
Οι περισσότεροι θαυμαστές της εξηγούν ότι το έργο της αιχμαλωτίζει επειδή έχει μια ταπεινή ποιητικότητα.
Η ίδια λέει ότι το πολύ απλό που θέλει να πετύχει είναι, βλέποντας τα έργα της ένας θεατής, «να νιώσει σαν να βρίσκεται εκεί». Προσπαθεί δηλαδή, να μεταδώσει όλα τα συναισθήματα οικειότητας που μπορεί να γεννά ένας  χώρος. Και συμπληρώνει: «αν έχεις ήδη επισκεφτεί κάποιο από τα μέρη που αναπαριστώ, θα ήθελα να ξανανιώσεις την “ζεστασιά” που χαρίζουν. Αν πάλι δεν έχεις πάει ποτέ εκεί, θα χαιρόμουν αν τα έργα μου σε προετοίμαζαν για το συναίσθημα που θα νιώσεις όταν κάποια στιγμή βρεθείς στις πραγματικές τοποθεσίες».
Η πρώτη δουλειά που παρουσίασε επισήμως ήταν μια πλήρης αναπαράσταση του περίφημου  λούνα- παρκ  τουConney Island της Νέας Υόρκης. Αυτό έγινε το 2009 και έβαλε την Yumiko Matsui στην «επίσημη λίστα παρατήρησης» των καλλιτεχνών που ασχολούνται με τις κατασκευές από χαρτί. Φέτος παρουσίασε ένα πιο μεγαλεπήβολο πρότζεκτ: ολόκληρη την περιοχή Asakusa του Τόκυο. Σε αυτό το έργο η Matsui γίνεται ακόμα πιο αυστηρή στην απόδοση των μικρών λεπτομερειών  και προσθέτει ένα κοινωνικό σχολιασμό στο έργο της, παρουσιάζοντας αυτό που στο Τόκυο αποτελεί «σταθερή αιτία σκανδάλων»: τα Shibuya girls. Δηλαδή, κορίτσια νεαρής ηλικίας που «επαναπροσδιορίζουν» βίαια και με πολύ προκλητικό τρόπο, τη θέση της γυναίκας στην ιαπωνική κοινωνία. Τα κορίτσια Shibuya είναι διαβόητα «παιδιά με υλικές ανάγκες», δηλαδή, απορρίπτουν την παραδοσιακή ιαπωνική αγάπη για την λιτότητα και την εγκράτεια, δίνοντας απόλυτο προβάδισμα  στα καταναλωτικά αγαθά με ιδιαίτερη έφεση στα είδη πολυτελείας.
Κι επειδή αυτά κοστίζουν, το κοινωνικό πρόβλημα που εμφανίστηκε στην Ιαπωνία είναι ότι τα Shibuya girlsεκπορνεύονται προκειμένου να εξοικονομήσουν τα χρήματα που θα τους επιτρέπουν να ζουν την καταναλωτική ζωή που ονειρεύονται.
Το έργο της  Yumiko Matsui λοιπόν, δεν περιορίζεται πια μόνο στην  διάσταση του «χαριτωμένου», αλλά προοδευτικά αποκτά κοινωνικές αιχμές.