Ιχθυοκαλλιέργεια στο λίβινγκ ρουμ

Το «τερπνόν μετά του ωφελίμου» συναντά την υπερευαισθησία για το «αν ξέραμε τι τρώμε» και στρογγυλοκάθονται δίπλα στον καναπέ.
Οι «Locavores» είναι μια ομάδα που δημιουργήθηκε, το 2005, στο Σαν Φρανσίσκο και από τότε μέχρι σήμερα κατάφερε να περάσει την ονομασία της, ως αποδεκτό νεολογισμό σε όλα τα σημαντικά αμερικάνικα λεξικά. Στα ελληνικά θα τους ονομάζαμε «τοπικοβόρους», μια και η λέξη από μόνη της παρουσιάζει το μανιφέστο τους: «τρώμε μόνο βρώσιμα αγαθά που παράγονται σε ακτίνα 160 χιλιομέτρων γύρω από τον τόπο διαμονής μας». Κατά την κρίση τους, – και δεν έχουν άδικο-, αυτό επιφέρει  την δραστικότερη μείωση του ενεργειακού αποτυπώματος των τροφών τους, επειδή φτάνουν στο τραπέζι τους χωρίς να παρεμβάλλεται μεγάλη  μεταφορά τους.  Επιπλέον, παρέχει στους «τοπικοβόρους» τη δυνατότητα να ελέγχουν εύκολα, (με επί τόπου αυτοψίες), το αν τηρούνται ρητά οι προδιαγραφές παραγωγής και συσκευασίας των ειδών διατροφής που καταναλώνουν.
Το εκ πρώτης όψεως παράδοξο όριο των 160 χιλιομέτρων, δεν έχει κάποια κρυφή συμβολική αξία, ή  επιστημονική βάση. Είναι απλά η στρογγυλοποίηση σε χιλιόμετρα των 100 μιλίων, που έχουν προαποφασίσει ως καλοί αμερικανοί πιστοί στο βικτοριανό σύστημα μέτρησης αποστάσεων.
Για τους «τοπικοβόρους» λοιπόν, που με τα χρόνια έχουν θεριέψει ως κίνημα, ο σχεδιαστής   Mathieu Lehanneur, δημιούργησε το 2008, τον ευφάνταστο εξοπλισμό «Local River». Δηλαδή, ένα ενυδρείο, που στην οροφή του διαθέτει  ένα σύστημα σέρας. Τα φυτά μέσα σ’ αυτήν, -τα οποία θα μπορούσαν να είναι, ας πούμε, μαρούλια- αναπτύσσονται με μεθόδους υδροπονίας και πιο συγκεκριμέα, τρέφονται με τα αζωτούχα παράγωγα που περιέχουν τα περιττώματα των ψαριών που ζουν στο ενυδρείο.
Το « Local River » προτείνει μια θαυμαστή ισορροπία, γιατί ο καθαρισμός του ενυδρείου γίνεται αποκλειστικά από τα φυτά που μεγαλώνουν πάνω του και δεν απαιτείται σπατάλη ενέργειας για φίλτρα καθαρισμού.
Χάρη σ’ αυτό, ένας «τοπικοβόρος» γίνεται ιχθυοκαλλιεργητής και βιοκαλλιεργητής μέσα στο ίδιο του το σπίτι. Μια και, όπως είναι αυτονόητο, δεν είναι ανάγκη να τρώει μόνο τα μαρούλια, – μπορεί να φάει και τα ψάρια του ενυδρείου του.
Παρά το ότι δημιούργησε ένα εξαιρετικά πρακτικό αντικείμενο, ο Lehanneur , ως εστέτ designer που είναι , δεν το πρωτοπαρουσίασε σε έκθεση ειδών για το σπίτι ,αλλά σε γκαλερί. Επιπλέον επέλεξε με αισθητικό κριτήριο το είδος ψαριών που ο ίδιος θα πρότεινε για τον «Local River»: χέλια – προφανώς, επειδή η φόρμα τους είναι αδιαμφισβήτητα πιο μινιμαλιστική.
Από το 2008 μέχρι σήμερα το «Local River» έχει επανειλημμένα παρουσιαστεί σε γκαλερί , πάντα με σημαντικές αισθητικές βελτιώσεις και νέες προτάσεις για την χλωρο-πανίδα που θα φιλοξενεί. Στην τελευταία του εκδοχή, τα κρύσταλλα του ενυδρείου έγιναν φλούο.

Πηγή